La Bombe Citroën nr. 378 – mei 2018
Espace Technique
Iedere bezitter van een oldtimer heeft ermee te maken. Kleine ‘dingen’ die storen en niet passen in het beeld van onbezorgd plezier. Dat imago van wassen en poetsen, zorgeloos op vakantie in verre landen, altijd zon, nooit haast, nooit pech.
Terwijl menig oldtimer een eigen karakter heeft, zoals een raar geluid of rammel, een vervelende trilling als je snel rijdt, snel inzakken of kleine pukkels in de lak. Of een soms oplichtend lampje op het dashboard. Kleine dingen die erbij horen.
Lastiger is het wanneer je oldtimer je in de steek laat. Dat gevoel van toenemende zorg. Je zit in Noorwegen en de benzinegeur wordt steeds sterker. Of je rijdt bij Lille en allerlei auto’s halen in, claxonneren en wijzen naar je auto. Merkwaardig, zo bijzonder is een DS toch niet? Maar terug zwaaien. Om drie uur later te merken dat de auto iets zwaarder stuurt als je vaart mindert voor de afrit. De voorband is volledig plat. De velg rijdt over de wangen. Lastig. Alhoewel, vaak levert het een mooi verhaal op… (lees verder in la Bombe Citroën 378).
Naast het magazijn is de Espace Technique iedere dinsdagavond geopend. Als je er zeker van wilt zijn de faciliteiten te kunnen gebruiken is het verstandig dit te melden via technischecommissie@citroeniddsclub.nl.
Kleur bekennen: AC 303 Capucine
Dit is een verhaal over een autokleur in een tijdperk dat de meeste auto’s nog zwart of minstens donker van kleur zijn. Als het om fotografie gaat, verbind ik deze kleur altijd met het contrastrijke zwart-wittijdperk en nog meer met de aflopende periode van de sobere jaren van wederopbouw in Frankrijk en West-Europa. We schrijven 1957. Je zult maar op het terras zitten van het beroemde existentialistenlokaal Café de Flore in Parijs. Jean-Paul Sartre en Simone de Beauvoir zijn al lang naar huis. Albert Camus heeft zojuist wankelend het café verlaten. Je wacht met je prille liefde op de dageraad in Saint-Germain-de-Prés. Er gloort al een beetje licht, maar nog lang geen zon. En dan, om half vijf ’s morgens, rijdt daar opeens een knaloranje auto voorbij over de Boulevard Saint-Germain. Heb ik dat wel goed gezien? Ben ik bedwelmd door te veel alcohol? Of is dit een droom? Over een speelgoedauto? Die kleur, die is als een duveltje uit een doosje. Capucine!
Tekst: Rob Hoen
Chateau Gaillard en de DS
Mijn vrouw en ik waren in juli 1982 met onze DS Pallas uit 1971 bezig met een rondreis door Frankrijk en belandden op een gegeven moment in Les Andelys. Het is een stadje met circa 8.500 inwoners, gelegen in het departement Eure in de streek Vexin aan de Seine, ongeveer halfweg tussen Parijs en Rouen. We arriveerden bij de ruïnes van Chateau Gaillard, een hoog gelegen stevige burcht uit de 12e eeuw, ooit gebouwd door Richard Leeuwenhart, koning van Engeland en hertog van Normandië. Hoe dit verder afloopt leest u in la Bombe Citroën.
Tekst: Theo Meeks
Haalverhaal uit voorbije jaren: Afscheid met tranen
Met Hans was het altijd fijn reizen. Hans beschikte over een bovenmatige dosis humor, gouden sleutelhandjes en lag goed bij de meisjes. Een combinatie die garant staat voor een dolle reis met een goede afloop. Minpuntje, Hans leed aan nachtmerries. En niet van die kleintjes. Hans werd in een hotelkamer midden in de nacht opeens wakker, schreeuwde keihard moord en brand, draaide zich om en viel weer als een blok in slaap. Ikzelf moest daar dan echt wel even van bijkomen, want elke keer leek het of het hotel instortte. Maar verder was het een feestje als Hans er bij was.
Tekst: Robert Boeren
Dit is een greep lekkermakers uit een goed gevulde la Bombe Citroën. Uiteraard staat er nog veel meer in, 1 mei ligt ‘ie op de mat en kunt u het zelf beleven.
