La Bombe Citroën nr. 395
Edito: tijd van weerzien
In de jaren dat ik jullie redactie coördineer, heb ik verschillende figuren zien komen en gaan. De laatste maanden echter passeren ineens mensen van toen in korte tijd weer de revue. En da’s heel leuk. Zoals je al een paar nummers terug hebt kunnen lezen, is na jaren van afwezigheid columnist Rolph weer van de partij. Voor de covers van 2020 schuift nu ook weer een oudgediende aan, Erik Buis. Als soort van hoffotograaf put hij voor alle tien de nummers van dit jaar uit zijn rijke beeldverzameling van eigen werk. Allemaal met de DS in de hoofdrol. Ik kan jullie beloven, dat wordt weer genieten. En net voor het einde van 2019 kwam voormalig redacteur Hanjo Scheltens bij me op de koffie. Een weerzien na jaren maar nu met zijn nieuwe aanwinst, een prachtige zwarte Pallas.
Het verhaal achter Hanjo’s zwarte DS staat in geuren en kleuren in dit nummer. Daarnaast vertelt Robert Boeren over de vergankelijke schoonheid van verlaten DS’en, heeft Rolf een nieuwe bankstel in z’n Break laten schroeven en presenteert Wouter een rekenmodel voor de verkoopwaarde van onze dierbare klassieker.
Gerald Willemsen
Tijdmachine
Eigenlijk is verval één van de mooiste dingen die er zijn. En dan wil ik het niet hebben over verval zoals verrotting, maar meer de verstoffing. Het langzaam wegzakken in vergetelheid, bedekt met een laag stof, huisraad, verdwijnen in het niets. Tot uw favoriete DS-rechercheur de slapende schoonheden komt wekken. Dan volstaat een poetsdoek en een emmertje sop, om de prinses, nee, déesse, weer al haar schoonheid terug te geven van weleer. Maar ook als het dat niet was, dan kon ik nog genieten van een dergelijk geval. Het is namelijk altijd een tijdmachine. In en om een dergelijke auto is de tijd tot stilstand gekomen. Je verwijdert de overwoekerende huisraad en spinrag, steekt je hoofd naar binnen en plots ben je teruggekeerd in die wonderschone jaren 60. Toen je nog gesoigneerd in pak de Michelin-gids raadpleegde om op doorreis in de provincie een goed hotel-restaurant uit te kiezen. De geur is onmiskenbaar. De accessoires nog aanwezig: landkaarten, parkeerschijven met oude reclames, zonnebrillen van toen, een oude radio, een Christoffel-magneet op het tableau de bord.
Weerzien met een zwarte dame 23
Tien jaar geleden schreef ik in la Bombe Citroën nr. 294 een verhaal over twee zwarte dames 23. Ik verloor beide dames en hun eigenaren daarna uit het oog. Maar zoals het soms gaat in het leven, kom je mensen op een onverwachte manier zomaar weer tegen. En auto’s. Tijd voor een update.
Ge-bre(a)k aan steun in de rug
Na de relatief kleine aanpassing door de toevoeging van een ruitenwisserintervalschakelaar, ben ik ook aan het hikken tegen een wat ingrijpendere wijziging. De stoelen in mijn auto zijn namelijk niet echt top meer. Vooral de bestuurdersstoel is slecht, daar zit een deuk in. En bij de rugleuning voel ik een veer in mijn rug prikken. Dat maakt de dagelijkse kilometers toch wat minder aantrekkelijk.
Dit is slechts een greep uit de 56 pagina’s van la Bombe Citroën febrauri 2020. Ook tien keer per jaar dit prachtige blad in de bus? Het enige wat u hoeft te doen is even lid worden van de Citroën ID/DS Club NL. U krijgt er bovendien een hele club met al haar fasciliteiten bij. Evenementen, technische ondersteuning, een onderdelenmagazijn, noem het maar op.
