La Bombe Citroën nr. 411 september 2021

Editorial: We’re back again!

Ik heb een paar mailtjes en telefoontjes van lezers gehad die geen juli- en augustusnummer hebben ontvangen. Dat kan ook niet, omdat we in juli en augustus als sinds jaar en dag geen La Bombe Citroën uitbrengen. De redactie haalt dan even adem en mag met vakantie. Maar niet getreurd. We zijn weer terug. De grote vakantie is voor de meeste DS’en de tijd van het jaar waarin het merendeel van het jaarkilometrage wordt afgetikt. Dat was vroeger ook al zo, dan hebben we immers vrij. En vrijheid staat gelijk aan onbegrensd reizen. Dat doen we het liefst als we geen andere verplichtingen hebben en bij mooi weer, dus in de zomer. De coverstory gaat daar verder op in. Het onbegrensde is nu voor het tweede jaar op een rij nog niet als vanouds, maar veel clubleden stuurden hun DS’ en toch weer naar vakantie-oorden overal in Europa. Foto’s van die reizen verschijnen in de komende nummers. Dit eerste nummer na de zomer neemt ons mee naar de forenzenstad Ozoir-la-Ferièrre. En daarnaast wordt beschreven hoe je stap voor stap een kabelboom moet repareren.

Gerald Willemsen

DS-Privé: Vrijheid!

Het is een zonnige, maar frisse en heldere zondagmorgen. Een stads gezin – op zijn zondags gekleed – maakt een rijtoer door de weidse natuur ergens in Frankrijk. Het gezin lijkt economisch in goeden doen, getuige de dure auto en de kleding die geheel conform het modebeeld van halverwege de jaren zestig is. Ze rijden over zo’n kronkelend D-weggetje met een groen randje op de Michelinkaart. Op een fraai uitzichtpunt heeft papa de antracietgrijze Citroën ID19 langs de kant van de weg gezet. Het gezin stapt uit de auto om de natuur te bewonderen. Benjamin-dochter heeft in de berm wat bloemen geplukt; die worden door de familie uitvoerig bestudeerd. Maar de puber rechts op de foto, die wat arrogant tegen de ID19 leunt, interesseert het ogenschijnlijk allemaal wat minder. Hij denkt aan rock-’n-roll, The Beatles of het nieuwe Franse popidool Michel Polnareff. Of misschien wel aan het mooiste meisje van de klas.

Espace Technique: De draad kwijt

Je gaat met allerlei mankementen aan je DS gewoonlijk naar je vertrouwde DS-garage. Maar er blijven altijd kleine ergernissen waar je best eens zelf mee aan de slag kunt gaan. Sleutelen aan je DS is ook leuk en bevredigend als het je lukt om een probleempje op te lossen. In de tijd dat onze auto’s ontworpen werden, was een lange levensduur niet echt een uitgangspunt. Des te opvallender dat na vijftig tot zestig jaar onze DS’en met een hoop liefde en koestering nog lekker rondzweven. Toch staan we er natuurlijk niet van te kijken als er na al die jaren iets serieus versleten is aan onze godinnen. Geregeld zie ik tijdens het sleutelen aan de wagen van een van mijn DS-vrienden amateuristisch opgelapte stroomdraden met klungelig geklemde knijpstekkers onder de motorkap. Hier geldt maar één devies: vervang slechte bedrading en stekkers.

Fotosouvenirs: Ozoir-la-Ferrière 1964

De ansichtkaartenfotograaf heeft met één druk op de knop van zijn camera de tijd stilgezet. Klàk, zegt de sluiter van de camera. We zien niet – als bij een film – hoe deze scène afloopt. De suspence duurt voort. Het is aannemelijk dat de Citroën DS19 op de ansichtkaart uiteindelijk linksaf zal slaan als de fietsers eenmaal zijn gepasseerd. Als je wat langer naar zo’n kaart als deze kijkt, zie je verrassende details. Dat zijn verhaaltjes verstopt in het grote verhaal. Een foto staat altijd vol met tekens, die ons leiden bij het interpreteren van beeld. Met die tekens doen wij wat als kijker. Die tekens in het beeld betekenen op zich niets, maar in samenhang met de andere tekens vormen ze een verhaal. Verkeersborden, stoplichten, auto’s, fietsers, straatnamen, reclameteksten, een zebrapad, huisnummers, of personen die iets in het kader van het beeld doen. Of de foto nu vandaag gemaakt is met een smartphone, of 60 jaar geleden met een echt fototoestel.

Ton Lohman: Duurzame DS’en

Als oud DS-handelaar kreeg ik zin om eens terug te kijken naar welke ooit door mij verkochte auto’s nog altijd in ons land rondrijden. In 1998 ben ik met mijn handel in complete auto’s gestopt omdat er in die late jaren negentig amper nog een DS te slijten was. Met de laatste, een DSpécial in sublieme staat, heb ik maanden geleurd tot een zus van een kennis van me de auto overnam (Hij is nog altijd in hetzelfde bezit, zij het na haar overlijden bij zoonlief). Ik besloot er dus mee te stoppen na meer dan twaalf jaar.

Column Rolph: Break Cleaner

Met het voortduren van het thuiswerken staat de Break nog steeds vaak stil voor de deur. Althans vaker dan ik graag zou willen. Incidenteel maakt ze natuurlijk wel een ritje, zoals naar de vaccinatie-locatie bij de Jaarbeurs. Soms gebeurt er echter iets terwijl je gewoon thuis bent.

En natuurlijk zoals altijd nog veel meer moois in deze september uitgave.