Dick Tjalkens
(18-4-1950 – 30-11-2020)
De schuur
Op het complex heeft Dick Tjalkens de grootste schuur. Binnen staan zeven of acht auto’s. Een Austin-Healey, een 52-er MG/TD, zo’n grote Jaguar, een oude DS uit 1959. Twee tweede neuzen, een DS Break. Alle auto’s in status nascendi, niets is af. Ze staan te wachten… op Dick. Enkele hangen nog in een kantelbrug, of ze rusten helemaal of half op een krik. Sommige auto’s staan al op hun wielen. Nog verder in de schuur staan brommers. Enkele merken zijn Kreidler, Zündapp, Kaptein Mobylette, Berini. Een Heinkel en een Vespa Scooter. Laatst stond er nog een caravan, een Volkswagen Kever en een Jawa motorfiets. De binnenwanden van de schuur zijn virtueel, ze zijn er maar je ziet ze niet. Want alle muren zijn verscholen achter kasten, dozen en apparaten. Verder zijn de muren behangen met materialen. Ook met dingen die totaal onzinnig voor enige functie lijken. Dit alles maakt de schuur; geeft die zijn eigenheid en zijn identiteit. Het zet de bezoeker aan tot het denken over de eigenaar. Ook bij een onbekende bezoeker, die aanvankelijk alleen maar een puinhoop, troep en rommel ziet en daar dan zijn conclusie over trekt. Maar deze bekeert zich gaandeweg. Want ook hij zal het pad belopen dat leidt tot acceptatie van deze echte, volwaardige hobbyschuur. En dat is de schuur van Dick Tjalkens. Zo hoort zijn schuur eruit te zien.
Hij hielp iedereen, hulp hoefde hij nooit
Bij Dick kon je altijd aankomen met een vraag, voor een onderdeel, of voor een karweitje. Maar ook gewoon zomaar. Er waren altijd wel mensen. En dan was het echt socio: iedereen kwam alles weer te weten. Maar wanneer je kwam voor een karweitje waar je zelf het gereedschap niet voor had, dan openbaarde Dick’s aard zich daarbij ten volle. Dat ging dan ongeveer als volgt:
“Hé Dick, goeiemiddag. Kijk eens, dit ding zit vast. Kan jij dat los krijgen en dan moet dit er uit en dat weer omheen en…”
“Ja, ja, ja”.
Dick nam het geval dan van je uit handen en klemde het in de bankschroef. En dan ging hij aan het werk. Tot hij het ding dan los had.
“Ja maar Dick, nu kan ik het zelf verder ook. Laat mij nu maar en dan kan jij verder met je eigen werk. Geef maar”.
“Nee, nee, nee”.
Dick maakte het dan af. Ook al duurde dat de hele middag. Daar viel niets tegen te doen.
“Dick, kan ik dan iets voor je terug doen?”.
“Nee, nee, nee”.
“Dick, je kan mij dat gerust vragen hoor; ook als ik hier wat voor je op moet ruimen zodat je makkelijker kan werken. Een beetje corvee, zeg het me maar!”.
“Nee, nee, nee”.
DickT, de werkezel
In het toenmalige regioteam Arnhem bleek Dick een werkezel. In het team heette hij DickT (spreek uit dictee). Deze bijnaam was nodig voor het onderscheid met DickA (dikkaa; dat was Dick Adriaansen. Ook een geweldig lid, en ons ook véél te vroeg ontvallen). Het was een gouden tijd met DickT en hij deed altijd ontzettend veel voor de regio.
Een bloemlezing:
We gingen jaarlijks naar Nogent-le-Rotrou, onze zusterregio in Frankrijk. DickT organiseerde de rit. Het jaarlijkse treffen in Rheinberg (Dld). DickT maakte de routebeschrijving, zorgde voor een picknick onderweg. Zo ook de tocht naar het KunstInsel Humbroich, de rit naar het Melle Oldtimer museum in Osnabrück, de DS-Cinquantenaire. En hij maakte de puzzelritten. Voor de sleuteldagen hadden we een onderdelenmagazijntje, waarover DickT het beheer had. Voor de Duifjes (de regio-evenementen van Arnhem) moest er een sloop DS worden gezocht. DickT zocht die, haalde die op, sloopte haar, maakte kavels van de onderdelen en beprijsde die. DickT was veilingmeester.
Voor de Cursus Hydraulique heeft DickT alle hydraulische onderdelen van het D-model opengewerkt, zodat de werking ervan beter kan worden begrepen. Deze modellen zijn tentoongesteld tijdens verschillende CitroMobiles. DickT gaf lezingen over de koeling, de cylinderkop, de hydrauliek, over plaat- en laswerk aan de 7 compartimenten. Als hij geen lezing gaf deed hij de bar. En DickT deed nog veel meer.
Er is ons een heel bijzonder, sociaal en hulpvaardig clublid ontvallen.
We zullen hem missen.
Herman Huis in ‘t Veld
6 december 2020
Condoleanceregister
Berichten voor het condoleanceregister kunnen gestuurd worden naar WEBREDACTIE@CITROENIDDSCLUB.NL
De condoleances worden dan hieronder geplaatst.
Je was een alleskunner en acteur in bijvoorbeeld de film over het Duifje van Remco en Rendal. Als Calimero met het DS-dak boven je hoofd. Je verhalen waren geestig, zoals de volgende anekdote: denk aan je spreekbeurt over de schuurvondst van een Cabrio DS in Frankrijk. Iedereen lag aan je lippen! Toen kwam de aap uit de mouw; Dick had dit gedroomd!
Dicky; zo heette hij bij ons in de buurt, de componistenbuurt in Velp (Gld). Hij was mijn achterbuurjongen in de tijd dat hij ook motor reed als 15-jarige. Een oude BSA meen ik. Waar heb je een rijbewijs voor nodig, als je kunt rijden, moet hij toen gedacht hebben. Echter, de dorpsmotoragent reed toch een stukje beter en hij had Dick toch tot de orde geroepen. Ja, met zulk materiaal kunnen ze wel winnen, snoefde Dick.
Dick was een voorbeeld in onze buurt als het ging wat wij uit onze brommertjes zouden moeten kunnen persen.
Au revoir, Dick
De bon vivant
Die met regelmaat
Heerlijk kon zweven
Had hij niet een prachtig leven?
Een laatste DS Ambulance-groet
Victor Benschop, Ambulance coördinator
Citroën ID/DS Club Nederland
Persoonlijk ben ik erg geschrokken door het overlijden van Dick, die ik al jaren ken van de diverse regio-ACV’s, maar ook van de talloze evenementen waar we elkaar troffen. Die altijd hartelijke, geïnteresseerde, gastvrije, vrolijke Dick. Ik zal hem missen, sterkte voor de nabestaanden.
Harry Hutjens
Mede namens regio Zeeland
Dick,
We kennen je vooral van de Kofferbakverkopen bij Huub en Marjo in ’t Zand. Je was vooral altijd attent. Als Toon er al vandoor was om met de mannen over de auto’s te praten, kwam jij Francine een wijntje brengen. Je bakte piepers met spekjes tijdens de barbecue, want er moest toch iets extra lekkers bij. Anderhalf jaar geleden reed je met een brommertje langs onze tent. Je had een grote stapel DS-shirts bij je. Ik draag liever polo’s, zei je. Maar tijdens de koop gaf je toe dat de shirts niet meer pasten. Maar goed dat we ze toen gekocht hebben, we hebben nu een mooie herinnering aan de lieve, grappige man van regio Arnhem.
Toon en Francine
Dick,
Jaren was je onze buurman op het evenement van de regio Zuid. Wij kwamen graag naar Arnhem. Dick kwam graag naar Zuid. We gaan je missen in Zuid.
Geert Bukkems
De DS community kent vele paradijsvogels. Dick was er zo een. Hij gaf kleur aan de regio Arnhem, maar was door het hele land een graag geziene gast. Onvermoeibaar, overal aanwezig, altijd behulpzaam. Wat zullen we je missen. Maar we hebben vijfentwintig jaar aan herinneringen, van prachtige DS-avonturen in binnen- en buitenland. De paradijsvogel is gevlogen. Goede reis Dick.
Geert Jonker en gezin
Dick,
De vele goede herinneringen blijven. Ik wens je een goede vaart in deze ongeplande reis naar ?
