Brief Jesper Fassotte
Gepubliceerd op 28 april 2021 op Facebook
Hee VVD,
Ik ben Jesper, en ben 27 jaar. Terwijl jullie elkaar de tent uitvechten in Den Haag, ben ik aan het verhuizen in Nijmegen. Niet omdat ik dat zo graag wil, maar omdat ik dat moet. Mijn huidige huurbaas vond €1000 per maand niet langer voldoende, en moet me daarom lozen. De arme man moet tenslotte ook méér dan 40% van een modaal salaris maandelijks incasseren om te kunnen voorzien in zijn 5x modale levensstijl.
Gelukkig kan dat, want dankzij jullie bestaan 2-jarige huurcontracten. Was bedoeld om de ‘doorstroming’ beter te maken, maar we weten allemaal dat het vooral de huurprijzen door het plafond heeft laten schieten, en dat het toch al rijke mensen (verhuurders) meer macht heeft gegeven. Trek je bek open, en je contract wordt gewoon niet verlengd.
Ik heb precies gedaan wat de VVD van me wil: ik heb het VWO gedaan, ben niet blijven zitten (want dat kost tijd=geld), en heb mijn studie (WO) nominaal (binnen de tijd) afgerond. Met een vrij gemiddelde studieschuld van ongeveer €20.000. Waarvan zo’n €10.000 is gegaan naar de huurbazen van mijn kamers. Goh, alweer die huurbazen. Toevallig zeg.
Goed, waar was ik? Oh ja: ik moet dus verhuizen. Met wederom een tijdelijk huurcontract. Veel keuze is er ook niet: sociale huur heeft oneindige wachtlijsten (en ik verdien er ook gewoon te goed voor), en +-75% procent van de particuliere huurcontracten zijn op tijdelijke basis.
“Waarom koop je niet?” Tja. Met mijn salaris en studieschuld kan ik zo’n 2 ton lenen. Toen ik mijn studieschuld aanging werd me nog beloofd dat die niet zou meetellen met een hypotheek. Maar ja, voorwaarden achteraf aanpassen moet gewoon kunnen, toch?
Sparen voor een eigen huis lukt niet echt: iedere twee jaar moet ik verhuizen, en de huurprijs stijgt op die manier mee met m’n salaris. En dan nog: de huizenprijzen stijgen toch sneller dan ik potentieel zou kunnen sparen. Een catch 22-tje dus.
Ik spreek niet voor mezelf. As we speak zijn er honderdduizenden twintigers die op deze manier vastzitten. Niks kunnen opbouwen. En veroordeeld zijn tot het afromen van vaak wel 50% van het inkomen naar rijke (meestal blanke) mannen van achterin de 50.
Is dat hoe ik ‘Samen sterker verder’ moet interpreteren? Bouwen we zo ‘samen’ een samenleving waar iedereen eerlijke kansen krijgt? Nog een grappig feitje: ik heb laatst met mijn bandje een optreden verzorgd voor €350. Formeel moet ik dat opgeven bij de belastingdienst. Die roomt dan een kleine 50% inkomstenbelasting af. Prima. Maar, als mijn ouders me ongeveer een ton willen storten voor een eerste huisje, dan mag dat belastingvrij. Hoe zit dat precies?
Kortom: ik begrijp het eigenlijk niet meer helemaal. Ik groeide op met het idee dat studeren en hard werken in ieder geval een goede kans gaf op een goed leven. Maar ik geloof dat ik veel beter gewoon twee huizen kan hebben en op m’n kont moet gaan zitten. Dat levert tenslotte meer op.
Groetjes,
Jesper Fassotte
