Tekst Rob Hoen
In de 15e editie van DS Podcast gaat Hans Groenhuijsen in gesprek met Paul Cornips en Ad van Andel. Twee mannen met niet alleen een DS-historie, ook de Citroën CX speelt een grote rol in hun klassiekerleven. Wat dat betreft hebben beide heren maar twee kernwoorden nodig om het rijden in een DS en CX te omschrijven: design en comfort. Of was het comfort en design?
Paul Cornips uit Breda was op het moment dat de DS geïntroduceerd wordt was pas 1 jaar oud. Zijn eerste automobiele kinderjaren brengt hij door met een gezin van vijf kinderen door in Volkswagens Kever. Hij koestert zijn herinneringen aan de vele uren die hij in de ruwharige kattenbak tussen de achterbank en motor van de VW doorgebracht heeft. Vijf jaar later kwam Citroën pas in beeld.
Showrooms zoals we die nu kennen waren in die dagen nog niet gebruikelijk, maar daar had Citroën Nederland wat op gevonden met de Hydroshow (1959): een waterrijk land, dan kun je op veel plaatsen met een schip gevuld met fonkelnieuwe Citroëns een heel eind komen.
Voor een manneke van net zes jaar oud ging er een ongekende wereld open. Die indrukken van toen zorgden ervoor dat het Citroën-virus ongemerkt Paul in zijn greep kreeg. Het is in ieder geval nooit meer weggegaan. Elf jaar lang is er in het ouderlijk huis twee keer een Citroën ID19 geweest en daarin heeft Paul, ruim voor het behalen van het door hem begeerde roze document, zijn eerste ritten op de openbare weg gemaakt. In diezelfde tijd bood de buurman hem zijn DS Pallas aan. Maar ja, geen rijbewijs, geen plek om de auto te stallen en te jong om ja te zeggen. De laatste ID19, muisgrijs met licht dak en met duidelijke sporen van roest wilde mijn vader inruilen. Diep teleurgesteld, of was het eerder diep beledigd, kwam mijn vader thuis: 500 gulden was de inruilprijs en dat was tegelijk het einde van zijn Citroën-tijdperk.
Nadat vader Cornips een paar jaar een ander Frans merk gereden had, klopte hij in 1974 opnieuw aan bij de Citroën-dealer, nu voor een gloednieuwe CX. Helaas, mijn vader was klein van stuk en gewend rechtop te zitten in een DS. Hij zonk te diep weg in de lage, zachte zetels van de CX. Dat werd ‘m dus niet.
Pas 25 jaar later komt Paul’s DS-revival: Toen is hij met vrienden door Frankrijk gaan trekken op zoek naar een Citroën DS, naar die ene schuurvondst. Na veel zien en rondrijden vond Paul een handgeschakelde groen metallic DS met een klein probleempje: een vuile benzinetank met heel veel drab. Dat werd dus weer een weekend op en neer naar Frankrijk, maar dan met een trailer. Dat waren fantastische zoektochten die hij nog een paar maal herhaald heeft voor andere DS’en. Voor Paul is het verhaal erom heen wat het bijzonder maakt om in zo’n zelf gevonden en opgehaalde DS te rijden.
Enkele jaren later dient zich ook de opvolger aan. Hij gaat met vrienden een prachtige witte CX in Zuid-Frankrijk ophalen. Als je omgaat met vrienden die ook het virus dragen is het gauw bekeken en loop je snel warm voor het bijna even legendarische ontwerp van Robert Opron: de Citroën CX Super 2000. Dat vindt Paul een fantastische, comfortabele (reis)auto en dat heeft hij afgelopen zomer opnieuw ervaren tijdens de Raid Arctique ter ere van het 50-jarige jubileum van de CX: 6600 km Nederland – Noordkaap – Poolcirkel – Parijs – Nederland. Intussen is Paul Cornips met pensioen en heeft hij zichzelf een ‘nieuwe’ uitdaging cadeau gedaan: een restauratieobject. Een grote doos met allemaal losse onderdelen die samen een DS Break Ambulance moeten gaan vormen. Paul heeft geen technische achtergrond, heeft zelfs nooit een brommer gehad, dus ga er maar aan staan. Continu wordt hij in dit project opnieuw uitgedaagd: auto strippen, rubriceren, (vele) missende delen signaleren, schoonmaken, stralen, leren lassen, strak maken, in de grondlak spuiten. En wat staat hem nog meer te wachten? Hij heeft alle tijd, dus komt goed!
Ad van Andel (1959) is net zoals Paul Cornips minder eenkennig binnen de Citroën-liefhebberij, want bij hem op de oprit in het Utrechtse Doorn is regelmatig een keur aan Citroëns te bewonderen. Hiervan glimt de een nog harder dan de andere: een Citroën DSuper uit 1970, een CX Super 2000 uit 1977, een XM Turbo CT uit 1996, een C5 V6 Exclusive uit 2002 en tenslotte een C6 2.7 HDI uit 2006. En dan te bedenken dat hij nog maar onlangs een zeer fraaie CX 2500 GTi van Zwitserse origine van de hand gedaan heeft. Het is vooral een kwestie van plannen en organiseren in huize Van Andel met welke auto Ad de komende dagen op pad of met vakantie zal gaan. Dat geldt ook voor het organiseren van de jaarlijkse apk voor al die youngtimers, al zal de keurmeester er zelden punten van afkeur vinden, want Ad zorgt ervoor dat zijn auto’s altijd in topconditie zijn. Hoewel er zich toch wel eens een pechgevalletje voordoet.
Medio jaren tachtig kocht hij zijn eerste (witte) DS21, een originele Hollander met een dito krokante geschiedenis. Er is destijds een complete nieuwe achterkant op de auto gelast. Toen sleutelde hij nog samen met drie andere DS-liefhebbers in een sleutelruimte naast het oude clubmagazijn in Odijk. Sinds 2000 doet hij dat niet meer zelf en besteedt hij veel uit.
Geboren en getogen in het Land van Heusden en Altena is Ad van Andel (1959) via Utrecht uiteindelijk in Doorn terechtgekomen. Op 17-jarige leeftijd ging hij naar Utrecht om daar aan de toen nieuwe lerarenopleiding docent geschiedenis te worden. Later rondde hij daar aan de universiteit zijn studie geschiedenis af. Vanaf 1982 is hij docent geschiedenis in Utrecht, Leiden en Nieuwegein. Na 1994 is hij schoolleider in Nieuwegein, Woerden, Zeist en Houten geweest. Vandaag de dag doet hij advieswerk in het onderwijs. Ad is altijd wel op een of andere manier actief geweest voor diverse Citroën-clubs. Zo is hij in de jaren negentig vice-voorzitter van de Citroën ID/DS Club Nederland geweest; later is hij voorzitter van de Citroën CX Club Nederland geworden. Nu is hij daar nog algemeen bestuurslid.
