Project ID20F1969 is een nieuwe online serie over de restauratie van een Citroën DS Break geschreven door Hans Peter Fukkink, op de sociale media ook wel bekend onder de naam JeePee. In deze reeks is het restauratieproject te volgen van een DS Break, met veel foto’s en video’s. Van afgeschreven autowrak tot de wedergeboorte van een nieuwe Citroën DS Break. Een avontuur met uitdagingen; van (de)montage, revisie, laswerk, spuitwerk tot en met de eerste proefrit. Dit is de eerste aflevering. Kijk hier voor alle afleveringen van project ID20F1969.

Een Citrofiel zou ik mij niet noemen. Wél ben ik in het bijzonder gecharmeerd van de Citroën DS. De aantrekkingskracht zit hem in de uiterlijke vorm, het rijgenot en de techniek: de complexe eenvoud… In de afgelopen twaalf jaar zag ik een uitdaging in drie deelrestauraties en vier volledige restauraties, variërend van eerste tot en met derde neus. Hoe gek kan het lopen met een hobby. In elk geval had ik dat twaalf jaar geleden nooit gedacht. Sinds vorig jaar heb ik mijzelf bevorderd tot de groep vervroegde pensionado’s en kan ik mijn hobby in alle rust uitvoeren: het restaureren van DS’en naar mijn eigen inzichten.

Binnen mijn restauratiegeschiedenis kwam ook het volledige modellenaanbod van de Citroën DS langs: de Berline, Break en Cabriolet. Één ding werd mij duidelijk, ik ben geen vriend van de BVH (Boite de Vitesse Hydraulique), anders gezegd de halfautomaat. Al mijn gerestaureerde exemplaren behoorden tot de BVM (Boite de Vitesse Manuelle), variërend van vier of vijf handmatige versnellingen. Van de bovengenoemde modellen heeft de Break mijn voorkeur. Maatgevend zijn: eenvoud, binnenruimte, vorm van de achterzijde, dak en imperiaal. In het dagelijkse leven zie ik de Break ook steeds minder in het straatbeeld en bij verzamelaars. De productie van de Break heeft plaatsgevonden van 1959 (mijn geboortejaar) tot en met 1975. Er zijn ongeveer 63.000 stuks gemaakt. Dat is slechts zes procent van de totale Citroën ID/DS-productie.
In 2018 heb ik een overgangsmodel uit 1969 van de DS Break gekocht, formeel gespecificeerd als ID20F. Uitgaande van het serienummer betrof het hier een Belgisch exemplaar bestemd voor de Franse markt. Het bijzondere van dit overgangsmodel uit 1969 is dat deze beschikt over een derde neus in combinatie met een tweede neus dashboard. De aanschaf was bijzonder. In maart 2018 verkreeg ik een tip van een collega. Bij een autodealer in Roosendaal werd een DS aangeboden als schadewagen. Eenzaam en verlaten stond de auto tussen 300 moderne occasions. Niet echt een plek voor een bejaarde Franse dame. Voor de autodealer was de DS ook een vreemde eend in de bijt. Op het verlaten gedeelte van een immens terrein stond ze verscholen in een hoek, verlaten en afgedankt. De Break had vier nieuwe Michelinbanden, maar de DOT-codering dateerde van meer dan tien jaar geleden. De voorspatborden en motorkap waren er los opgelegd. Het overige plaatmateriaal, bumpers, het losse dashboard en interieur lagen opgestapeld in de auto. Dit stukje Frans erfgoed was geworden tot een mislukt project, ondanks alle goed bedoelde pogingen met betrekking tot laswerk en revisie van een paar onderdelen.

Desondanks was er een klik: het betrof een overgangsmodel, en de uitdaging om deze mislukte restauratie wél tot een goed einde te brengen. Ervaring leert wel dat in dit soort puzzels meerdere stukjes ontbreken. Na enig onderhandelen werd de aanschaf beklonken met een handdruk, de autodealer was zichtbaar opgelucht en de betaling werd afgerond. Uiteindelijk werd ik nieuwe eigenaar door de wagen over te schrijven bij een nabijgelegen vestiging van het kentekenloket. De Break mocht nog enige tijd op het terrein verblijven totdat ik transport had geregeld.

Na bestudering van de oude kentekenbewijzen en onderzoek bij de RDW bleek de laatste vervaldatum van de APK te zijn op 6 februari 1998. De nieuwe aanwinst had dus mogelijk al ruim 20 jaar stilgestaan. De eerste kentekenafgifte in Nederland was op 22 april 1992, met een beetje rekenwerk ga ik er vanuit dat er nog zes jaar actief mee is gereden. En ook niet belangrijk: ik ben de tweede Nederlandse eigenaar. Na de aanschaf volgt meestal het mysterie aangaande de geschiedenis van deze auto: wie was de eigenaar of eigenaresse? Was het inderdaad een mislukt restauratieproject? Heeft de auto inderdaad zo lang niet meer deelgenomen aan het dagelijkse verkeer? Zijn er nog bijzonderheden uit het verleden bekend (eerdere Franse eigenaren, de import, et cetera)? Tussen de oude kentekenpapieren vond ik een kladje met een verzoek tot schorsing. Hierop stond in een onduidelijk handschrift een naam geschreven. Het was mijn enige houvast in combinatie met een vermelde plaatsnaam op een (gedeeltelijk) bewijs van schorsing. Via de digitale snelweg vond ik na enige dagen zoeken een mogelijke kandidaat oud-eigenaar. Eind maart 2018 heb ik via Facebook en Messenger een poging gewaagd om contact te verkrijgen. Na een half jaar had ik nog geen reactie gekregen. We kunnen het een en ander niet afdwingen, in veel gevallen loopt dit meestal uit op niets.

De prioriteit, na de aankoop, was uiteindelijk het regelen van transport en het tijdelijk onderbrengen van deze Citroën DS Break. Het chassis werd uiteindelijk vervoerd met een auto-ambulance, onder voorwaarde dat er geen losse onderdelen aan of in de auto zouden zitten. Dit resulteerde in een extra autotripje met aanhanger, om de wagen geheel te ontdoen van alle losse onderdelen. De losse onderdelen werden tijdelijk bij mij thuis in de garage opgeslagen. Uiteindelijk bleken er ook niet-Citroën onderdelen aanwezig te zijn: een leeg flesje Jupiler bier, een sleutelbos met meerdere huissleutels, een werkende Kinzo breekhamer, een werkende manicureset in etui, een emmer met flessen olie en LHM. Het was duidelijk: de eerste winst was al binnen!
De wonderen bleken nog niet allemaal uit de wereld te zijn, eind november 2018 kreeg ik na acht maanden via Messenger alsnog een reactie op mijn bericht van de (mogelijke) oud-eigenaar. Die was kort en krachtig: Hij bleek inderdaad de oude eigenaar te zijn en heeft de auto van de hand gedaan in verband met een verhuizing. Verdere communicatie is niet meer geweest, en dat is ook niet belangrijk.

We staan voor een mooie uitdaging: de restauratie van deze mooie Franse dame in de kleur AC522 Vert Charmille. Zoals gezegd wil ik jullie meenemen in het avontuur en uitdaging van (de)montage, revisie, laswerk, spuitwerk en de eerste proefrit. De komende verhalen zijn doorspekt met grote hoeveelheden oud vet, de lucht van vergane motorolie, frustraties, afgebroken bouten, straalwerk, ontvetten, NOS-onderdelen, polijsten, ontbrekende onderdelen… Maar vooral veel sleutel- en rijplezier!

À suivre,
Hans Peter Fukkink (JeePee)

Klik hier voor deel 2 van Project Project ID20F1969.