Tekst Rob Hoen

De zesde aflevering van DS Podcast staat in het teken van partnergarages van de Citroën ID/DS Club Nederland. Daartoe spreekt gespreksleider Hans Groenhuijsen met Richard Schmüll en Chris Hulsbus. Meer dan twintig jaar geleden heeft de DS club de Stichting Partnergarages opgericht.

Stichting DS Partnergarages

Het doel van deze stichting is het behoud van (technische) kennis over de Citroën ID/DS. In een tijd waar steeds meer in de Citroën DS gespecialiseerde garages ermee stoppen is het uitermate belangrijk dat die kennis behouden blijft en dat de club contact houdt met die gespecialiseerde DS-garages. De aangesloten bedrijven hebben zich bereid verklaard om zich in hun dienstverlening aan de leden van de club te houden aan een aantal vooraf gemaakte afspraken.
Zo zijn er afspraken omtrent het uitbrengen van offertes; over de tijdsduur waarbinnen werkzaamheden plaatsvinden, is er gedacht aan vervangend vervoer. Daarnaast is er een protocol dat houvast biedt bij onvoorziene omstandigheden. Ook is er aandacht voor de wijze van facturering en de welk soort onderdelen er worden gebruikt. Voorts wordt er garantie verstrekt op materialen en arbeidsloon, zijn er duidelijke afspraken over welke werkzaamheden dienen te worden verricht als de auto wordt aangeboden voor periodiek onderhoud. Tenslotte is ook voorzien in een systeem van geschillenbemiddeling.

Ga hier direct naar DS Podcast #6 via SoundCloud of Spotify.
Let op: Bij aflevering 6 hoort ook een nabrander die bij deze DS Podcast hoort. Klik hier om deze op SoundCloud te beluisteren. Hier komt onder meer de definitieve sluiting van het Conservatoire aan de orde. Klik hier voor de nabrander op Spotify.
Ga hier naar alle tot dusverre verschenen DS Podcasts via de website van de Citroën ID/DS Club Nederland

Richard Schmüll

Geboren in Naarden (1952) is Richard via Barendrecht in 1958 in Amstelveen terecht gekomen. Daar heeft hij ook zijn schooltijd doorgebracht. Hij trouwde na zijn diensttijd in 1978. Sindsdien woont hij ‘op’ Scheveningen. Hij heeft twee kinderen en vier kleinkinderen.

Richard Schmüll komt uit een echt Citroën-gezin. Zijn vader reed in eerste instantie in een Deux Cheveaux en later in een Panhard Dyna Z. In 1961 kocht vader Schmüll een Citroën Idéal19. Dat is een in België gebouwde variant van de ID19 . Die auto heeft een onuitwisbare indruk op Richard gemaakt. Toen sloeg het Citroën-virus definitief toe. “Dan komt het nooit meer goed”, weet hij te vertellen. Nadat zijn kinderen de basisschoolleeftijd hadden bereikt kocht hij – naar het voorbeeld van zijn vader – zijn eigen Idéal19. Een Vert Olive-exemplaar met een zwart dak. Een aantal jaren later vulde hij zijn collectie aan met een zwarte DS19 uit 1958. Sinds 2017 is hij lid van het bestuur van de DS-club en lid van de Commissie Public Affairs van de FEHAC en ook nog eens bestuurslid van de Stichting Vrijwillige Klassieker Inspectie namens de FEHAC.

Chris Hulsbus

Ondernemer Chris noemt zichzelf intussen pensionado. Bij hem begint dat met 65 jaar. Zijn carrière is in alle opzichten gevarieerd: van bedrijfsadvies tot horeca-exploitant en mede-eigenaar van twee webshops. Chris komt uit het Noord-Hollandse Huizen. Zijn relatie met de Citroën ID/DS Club Nederland wordt vooral gedefinieerd door zijn rol als voorzitter van de vereniging. Die functie heeft hij gedurende een kleine 20 jaar (tot 2020) met veel plezier vervuld.
Zijn liefde voor de Citroën DS is er eigenlijk altijd geweest. Het is het bekende verhaal: thuis werd er Citroën gereden en zijn er in de loop der jaren diverse DS’en versleten, van eerste neus DS19 tot derde neus DS23IE Pallas. Toen hij eenmaal ‘groot’ was, bleef het zien van een DS voor hem altijd een bijzondere ervaring. Niet zozeer vanwege het (weer) zien, maar veeleer vanwege het (weer) voelen. Het ervaren van de contouren van een DS zat bij Chris vooral in zijn handen. In zijn jonge jaren heeft hij zó vaak die auto’s gewassen, dat hij ieder bochtje, iedere welving, iedere ronding in zijn (spier) geheugen gegrift stond. Hij voelde die auto’s, veel meer nog dan dat hij ze zag.
Hoe dan ook, het gevolg was dat er al snel een DSuper5 op het toneel verscheen. Het is een van de eerste exemplaren van deze serie. Het is een heel fijne, niet verpallaste of anderszins verprutste auto uit 1972 in de kleur Bleu Camargue. Die heeft hij nog steeds in zijn bezit en is min of meer lid van het gezin geworden. Zijn drie, intussen volwassen kinderen zijn er na hun geboorte mee uit het ziekenhuis gehaald. Afwisselend met zijn oudste zoon Ian en dochter Emma als navigators, rijdt hij er regelmatig rally’s mee. Zoals onlangs nog de editie 2024 van Le Citron Pressé.

Naast de DSuper5 heeft hij nog een Citroën DS21 Hydraulique uit 1968 in de kleur Bleu Angora. Een heerlijke auto en een zeldzaam overgangstype. De derde neus is zijn favoriete model, maar deze heeft wel nog het oude dashboard met de ronde knoppen. Het is een zeldzaam originele auto met bovendien een halfautomaat. Geen Pallas, want Chris houdt niet van al dat behang aan de auto. Het blijft hem verbazen hoezeer de beide auto’s ieder een eigen karakter hebben. Nu rijdt en voelt geen enkele DS hetzelfde, maar het verschil tussen deze twee auto’s kan niet groter zijn. Hij heeft geen echte voorkeur voor een van zijn twee DS’en. Beide zijn heerlijke auto’s. Ook om te wassen!